давид чхартишвили• 09.11.2009 00:33

Для размылений: За два года, прошедшие после получения Алжиром независимости (1962), было предпринято шесть «больших» попыток покушения на жизнь генерала де Голля

Памятка другу: Если даже заговор и не достигает своей цели, само его раскрытие заставляет руководителей государства задуматься об адекватности своей политики!

Мотивация - плюсы и минусы: У любого политического заговора есть два неизбежных порока. Во-первых, каким бы умным ни был его организатор, какими бы благородными целями он ни руководствовался, его идея всегда реализуется теми, кого Антуан де Ривароль (Antoine de Rivarol, 1753–1801) назвал «кровавым зверьем». Во-вторых, заговор всегда приводит к сокращению свобод. Группа заговорщиков изначально антисоциальна в том смысле, что противопоставляет себя всему обществу. Скрепленная причастностью к совершаемым преступлениям, эта группа сохраняет замкнутость после реализации своих планов. Обществу уже никогда не удается преодолеть разделение на причастных и не причастных, на «элиту» и «плебс». Кроме того, заговорщиками становятся люди особого психологического склада — авторитарные и решительные, всегда готовые к активным действиям в ущерб умозрению и рефлексии. И эти качества они, само собой, вносят и в систему государственного управления. Во всем остальном заговор представляется идеальным средством модернизации общества: это быстрый и эффективный путь прихода к власти новых сил. Если, по словам Маркса–Энгельса, революции — это локомотивы истории, то заговоры — это стрелочники на её пути. Пусть они непосредственно и не тащат на себе состав, груженный глобальными процессами развития цивилизаций, но зачастую предопределяют, по какому пути этот состав пойдет. Даже простое устранение того или иного политического лидера может в корне изменить ход истории. История, конечно, не знает сослагательного наклонения, но без помощи последнего ее невозможно понять. Совершенно очевидно, что она была бы иной, будь успешным, например, одно из покушений на Гитлера.

Пожелание: Иметь таких как Клаус фон Штауффенберг!
P.S. - არმია, ისევე როგორც სახელმწიფო, უპირველესად ხალხია და არა საბრძოლო მასალები და შეიარაღება... არც სახელმწიფოა მხოლოდ ბუნებრივი რესურსები, ქარხნები და ფაბრიკები. როგორიც ხალხია _ ისეთია სახელმწიფო, როგორიც სახელმწიფოა _ ისეთია არმია... მაგრამ შეიძლება თამამად ვამტკიცოთ საპირისპიროც _ როგორიცაა არმია _ ისეთია სახელმწიფოც, რადგან არმია აერთიანებს სხვადასხვა მრწამსის, მიმართულების და დისციპლინის ადამიანებს, ამიტომაც არმია როგორც არც ერთი სხვა ინსტიტუტი არსებითად მოქმედებს სახელმწიფოს სულზე...
...სახელმწიფოს სული, აისახება მის იდეოლოგიაზე. იდეოლოგიის გარეშე კი სახელმწიფო `უსულოა~ და, ადამიანის ორგანიზმის მსგავსად, თუ სული მას ტოვებს, კვდება... ამჟამად, საზოგადოების (რათა ქართული სახალმწიფო აღარაა) უმთავრესი ამოცანაა იდეოლოგიაზე ზრუნვა, რაც, თავის მხრივ, ემსახურება სახელმწიფოს სულიერი მუხტის ზრდას. ...არმიისათვის განსაკუთრებული მნიშვნელობა აქვს არა მხოლოდ სულიერებაზე დამყარებულ იდეოლოგიას, არამედ არმიის სამხედრო სულს, რაზეც დამოკიდებულია მისი ბრძოლისუნარიანობა... სტილი პოსტმოდერნისტულია - კლიპურ აზროვნებაზე გათვლილი - ამიტომაც დასკვნები თითებზე ჩამოსათვლელ მოქალაქეებზე მიმინდვია, ლაქიების აზრები კი სიმართლე გითხრათ არ მაინტერესებს! ერთს კი დავსძენდი - საქართველოს არმიამ გვაჩვენა ჯანსაღი სული – პრომლება ხორცმეტების ჩამოშორებაშია... (.....პოლიტკორექტული ვარ)....! ...დაე ეგრეც მოხდეს - ქართველები მეომარი ხალხი ვართ, კურდღლები ჩვენი საერთო სირცხვილია!
!ეპილოგის ნაცვლად - таких как Штауффенберг иметь надо - если хочешь спасти страну!http://tavisupleba.ucoz.ru/